Przepisy kodeksu cywilnego przewidują trzy podstawy nabycia renty po wypadku przez osobę poszkodowaną: zwiększenie potrzeb, utrata możliwości zarobkowych, zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość. Po wypadku może wystąpić konieczność stałego leczenia, ponoszenia kosztów rehabilitacji, zażywania leków, co jest określane jako zwiększone potrzeby, czy też korzystanie z opieki innych osób.
Kiedy należy się renta?
W wyniku wypadku może również dojść do utraty zdolności zarobkowych całkowicie lub częściowo, wówczas mamy do czynienia z podstawą do przyznania renty wyrównawczej. Renta z tytułu zmniejszonych widoków powodzenia na przyszłość może być przyznana, gdy wykazane zostanie, że istnieje związek pomiędzy wypadkiem a utratą szans i ograniczeniem na przyszłość możliwości zarobkowych, w stosunku do sytuacji osoby poszkodowanej przed doznaniem szkody, przy zachowanej jednak zdolności do pracy.
Każda z przesłanek przyznania renty wymaga odpowiedniego udowodnienia. Powyższe renty dotyczą bezpośrednio osób poszkodowanych, ale nie można również zapominać o tzw. rencie alimentacyjnej. Przysługuje ona osobom, które były na utrzymaniu poszkodowanego w wypadku. Niezależnie od podstawy przyznania renty ubezpieczyciel sprawcy wypadku przyzna rentę tylko na wyraźny i w pełni udowodniony wniosek osoby poszkodowanej bądź uprawnionej, dlatego ważne jest, aby poza samym zgłoszeniem renty nastąpiło odpowiednie udowodnienie prawa do renty po wypadku.
Renta po wypadku- jak ją uzyskać?
Jeśli stwierdzimy istnienie przesłanek do uzyskania renty od ubezpieczyciela, należy zgłosić odpowiedni wniosek o przyznanie renty. Nasz wniosek powinien być poparty stosowną i wyczerpującą dokumentacją, która udowodni zgłaszane roszczenia. Jeśli wypadek miał miejsce przed wieloma laty, a my dowiemy się o możliwości uzyskania renty, należy pamiętać, że możemy starać się także o rentę za okresy nieprzedawnione. W tym miejscu należy pamiętać, że renta to świadczenie okresowe, co oznacza, że roszczenia z tego tytułu przedawniają się z upływem trzech lat. Co do zasady wnosimy o przyznanie renty na przyszłość, ale opierając się na przesłankach istniejących w dniu zgłoszenia renty.
W przypadku renty na zwiększone potrzeby niezbędne jest wykazanie ponoszonych kosztów, konieczności stałego leczenia, rehabilitacji, czy konieczności korzystania z opieki i pomocy innych osób. Ubezpieczyciele często domagają się, aby udowodnić koszty przynajmniej przez kilka miesięcy. Oczywiście największą moc dowodową mają dokumenty, jednak w przypadku ich braku również oświadczenia mogą stanowić podstawę dochodzenia renty. Wówczas wszystko może zależeć od trafnej argumentacji, popierającej zgłoszenie renty.
Gdy chcemy uzyskać od ubezpieczyciela rentę wyrównującą utracone dochody, musimy wykazać utratę możliwości zarobkowych oraz równocześnie uzyskiwanie z tego powodu mniejszych dochodów, co nie zawsze jest oczywiste. Bardzo istotnym dokumentem, który ułatwia udowodnienie niezdolności do pracy, jest orzeczenie lekarza orzecznika. W przypadku częściowej niezdolności do pracy ubezpieczyciel uwzględni zachowane przez poszkodowanego możliwości zarobkowe. W każdym przypadku zostaną uwzględnione wszelkie osiągane przez poszkodowanego dochody, w tym również renta otrzymywana z ZUS. Może się okazać, że pomimo orzeczonej niezdolności do pracy nie zostanie przyznana renta z tytułu utraconych możliwości zarobkowych, gdyż nie zostanie wykazana strata w dochodach. Może dojść również do sytuacji odwrotnej tj. w sytuacji braku orzeczenia, możemy wykazać, że wypadek spowodował utratę dochodów.
Śmierć bliskiej osoby, a przyznanie renty
Ważne jest również wykazanie hipotetycznych możliwości zarobkowych, tj. ustalenie, jakie dochody poszkodowany mógłby uzyskiwać lub uzyskałby, gdyby nie uległ wypadkowi. Często to hipotetyczne dochody są głównym wyznacznikiem czy poszkodowany rentę otrzyma. Konieczna jest tutaj dodatkowo analiza rynku pracy. Renta opierająca się na zmniejszonych widokach powodzenia na przyszłość jest najtrudniejsza do udowodnienia. Będzie przyznana, gdy poszkodowany, wskutek wypadku zostanie pozbawiony widoków na osiągnięcie sukcesu zawodowego, ponieważ utracił sprawność fizyczną lub pogorszeniu uległ jego wygląd, a cechy te były istotne dla rozwoju jego kariery.
Renta alimentacyjna z kolei przysługuje osobom, które były na utrzymaniu osoby, która wskutek obrażeń doznanych w wypadku zmarła. Zgłaszając roszczenia do ubezpieczyciela, należy udowodnić pogorszenie się sytuacji finansowej osoby uprawnionej do renty, brak możliwości samodzielnego utrzymania się oraz przede wszystkim wykazać, że zmarły był zobowiązany do świadczeń na rzecz uprawnionego. Najczęściej renta taka będzie przysługiwała małoletnim dzieciom zmarłego, ale istnieją również wyjątki od tej zasady.
Nieodzowna pomoc prawnika potrzebna od zaraz
Renta po wypadku zostanie przyznana przez ubezpieczyciela pod warunkiem jej udowodnienia. W tym przypadku dokładnie analizowana jest sytuacja osoby poszkodowanej sprzed wypadku oraz zmiana tej sytuacji spowodowana wypadkiem. Tylko udowodnienie pogorszenia sytuacji, tylko i wyłącznie wskutek wypadku spowoduje, że ubezpieczyciel przyzna rentę. Należy także pamiętać, że renta po wypadku uznana przez ubezpieczyciela, podlega okresowym weryfikacjom i w każdej chwili może być zmieniana lub też wstrzymana. Oznacza to, że nawet po uzyskaniu decyzji uznającej nasze roszczenia mamy obowiązek gromadzenia dokumentacji pozwalającej na zachowanie prawa do renty.
Ustalenie prawa do renty wymaga przede wszystkim znajomości odpowiednich metod liczenia i pozyskiwania dokumentacji pozwalającej na udowodnienie roszczeń; ubezpieczyciel w tym zakresie wskazówek nie udzieli, a jedynie wnioskuje o uzupełnienie podstawowych dokumentów, których analiza może doprowadzić do wydania decyzji odmownej. Jeśli mamy wątpliwości, jakie świadczenia, z jakich tytułów nam przysługują, warto zwrócić się o poradę do profesjonalnego pełnomocnika. Również, jeśli ubezpieczyciel przyznał nam rentę po wypadku, warto skonsultować decyzję z profesjonalistą, który wskaże nam, w jaki sposób można wykazać podstawy do uzyskania wyższych świadczeń.
