Gdy osoba poszkodowana nie zgadza się z decyzją o przyznaniu renty z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, może złożyć odpowiednie pismo, w którym odwoła się od decyzji ZUS. Z takim odwołaniem należy wystąpić w ciągu miesiąca od dnia doręczenia odpisu decyzji. Jeśli decyzja ZUS nie została wydana w ciągu dwóch miesięcy od daty złożenia odpowiedniego wniosku o świadczenie lub o ponowne ustalenie jego wysokości, wniesienie odwołania możliwe jest w każdym momencie po upływie tych dwóch miesięcy.
Jak wypełnić wniosek o odwołanie decyzji?
Pismo z odwołaniem można dostarczyć osobiście lub za pośrednictwem poczty do oddziału ZUS, który wydał decyzję w sprawie świadczenia renty. Można udać się także osobiście do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i zgłosić to- zostanie wtedy sporządzony protokół sprawy. W odwołaniu koniecznie trzeba podać numer decyzji i uzasadnić, dlaczego nie zgadzamy się z orzeczeniem i złożyć pod odwołaniem podpis.
Jeśli ZUS stwierdzi, że faktycznie odwołanie jest słuszne, to decyzja zostanie zmieniona i renta będzie przyznana. Na orzeczenie decyzji jest 30 dni od daty otrzymania odwołania od klienta. Jeżeli zostanie stwierdzone, że odwołanie nie ma podstaw, sprawa zostanie skierowana do sądu w terminie 30 dni od otrzymania odwołania.
W sprawie odwołania należy napisać pismo, które trzeba dostarczyć do Sądu Okręgowego- sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Sądem właściwym jest sąd wybrany ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego. Musi to nastąpić w ciągu miesiąca od dnia doręczenia pisma o decyzji.
Decyzja Sądu, a decyzja ZUS
Sąd ma obowiązek powiadomienia obydwu stron o terminach rozpraw, czy o wydanych postanowieniach, które zostaną podjęte na skutek złożenia pisma z odwołaniem. Sąd wydaje później wyrok i powiadamia o czynnościach, jakie podejmie w związku z odwołaniem. Wyrok może zostać również uzasadniony na wniosek ZUS-u lub samego zainteresowanego.
W przypadku, gdy wyrok sądu nie zostanie wydany po myśli poszkodowanego, ma on możliwość złożenia apelacji. Rozpatrzy ją wtedy Sąd II instancji, od wydanego przez Sąd II instancji prawomocnego wyroku w momencie odrzucenia pozwu lub umorzenia kończącego się postępowania. Ostatnią możliwością jest skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego.
Jeśli osoba ubezpieczona ma możliwość złożenia sprzeciwu od decyzji, jaką wydał lekarz orzecznik, powinna z niej skorzystać. Będzie to jednak skutkować odrzuceniem odwołania przez Sąd. Z decyzją tą zgodził się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 marca 2006 r. (II UZP 17/05).
W przypadku wniesienia apelacji termin ten biegnie od dnia, w którym upłynęła data od żądania uzasadnienia. W tej sytuacji najlepszym rozwiązaniem będzie odwołanie się od wyroku sądu I instancji. Apelację należy wnieść w terminie nie późniejszym niż 3 tygodnie od dnia ogłoszenia sentencji wyroku.
źródło: materiały własne redakcji
Pamiętaj o przestrzeganiu terminów
Gdy ubezpieczony nie zakwestionował wcześniejszej decyzji lekarskiej, lecz zrobił to dopiero po otrzymaniu pisma odmownego, podważył decyzję o swoim stanie zdrowia wydaną przez lekarzy orzeczników. W takim przypadku Sąd będzie zmuszony odrzucić jego odwołanie. Sprawy te nie dotyczą wyłącznie rent rodzinnych, lecz również innych świadczeń, które przysługują z tytułu niezdolności do pracy: wypadek przy pracy lub choroba zawodowa. Renta z tytułu niezdolności do pracy jest jednym z najczęściej wypłacanych świadczeń przez ZUS.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych może zmienić swoją decyzję również po przekazaniu odwołania do Sądu, aż do czasu wydania wyroku w rozpatrywanej sprawie emerytury lub renty. Jeśli nowa decyzja organu rentowego uwzględni żądanie takiej osoby w całości lub częściowo, to postępowanie sądowe również zostanie anulowane całkowicie lub częściowo.
Osoba ubezpieczona musi pamiętać, że obowiązują ją ściśle określone terminy, których musi przestrzegać. W odwołaniu, które chce się sporządzić, na piśmie powinno się znaleźć uzasadnienie zarzutu oraz wskazanie, jaka dokładnie decyzja zostaje zaskarżona. Trzeba również pamiętać o złożeniu podpisu.
Podstawa wymiaru składek, które później przekładają się na wysokość emerytury i renty mogą się różnić i zależą tak naprawdę od obowiązującego w danym roku wynagrodzenia minimalnego. Podstawą prawną w przypadku tych przepisów jest Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1778 z późn.zm.) oraz Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 155, z późn.zm.)
