Co spowodowało spadek akcji ZE PAK kontrolowanej przez Zygmunta Solorza?
Walory ZE PAK, spółki należącej do Zygmunta Solorza, doświadczyły znacznego spadku na warszawskiej giełdzie. Kurs akcji obniżył się do poziomu 23,10 zł, co oznaczało aż 20-procentową stratę wartości. W efekcie kapitalizacja rynkowa przedsiębiorstwa zmalała z 1,47 mld zł do 1,22 mld zł.
Za główną przyczynę tego załamania uznaje się konflikt dotyczący własności w rodzinie Solorzów. Sytuacja zaogniła się podczas ostatniego walnego zgromadzenia akcjonariuszy, gdzie kilku członków rodziny zostało pozbawionych miejsc w radzie nadzorczej. Takie wydarzenia wprowadziły nerwowość wśród inwestorów, wywołując poczucie destabilizacji firmy.
- niepowodzenie rozmów z PGE dotyczących sprzedaży całości udziałów w projekcie budowy bloku gazowego CCGT,
- zakończenie okresu wyłączności bez decyzji o kontynuacji negocjacji,
- rozczarowanie osób liczących na wzrost wartości spółki.
Dodatkowo, na sytuację wpłynęły rosnące koszty finansowania działalności ZE PAK. Inwestorzy, którzy jeszcze liczyli na poprawę wyników finansowych, zmuszeni byli zweryfikować swoje oczekiwania. W rezultacie doszło do gwałtownej wyprzedaży akcji.
Na niekorzystny klimat wokół firmy wpłynęły również:
- zmiany w przepisach regulujących sektor energetyczny,
- utrzymująca się niepewność w polityce,
- niepewność gospodarcza.
Wszystkie te czynniki sprawiły, że notowania ZE PAK gwałtownie się załamały, a zaufanie do stabilności przedsiębiorstwa kierowanego przez Zygmunta Solorza mocno ucierpiało.
Jak zmiany w radzie nadzorczej ZE PAK destabilizują sytuację spółki?
Zmiany w składzie rady nadzorczej ZE PAK mocno zachwiały stabilnością spółki, uderzając w jej funkcjonowanie na wielu płaszczyznach. Odwołanie na początku października 2024 roku podczas walnego zgromadzenia zarówno synów założyciela, jak i prawnika Jarosława Grzesiaka wprowadziło nerwową atmosferę i niepokój wśród pracowników. Tak poważna reorganizacja rady nadzorczej automatycznie osłabiła klarowność podejmowania najważniejszych decyzji i mocno odbiła się na skuteczności zarządzania przedsiębiorstwem.
Na sytuację wewnętrzną negatywnie wpływa również rodzinny spór o kontrolę nad fundacjami TiVi i Solkomtel. Rozchodzące się napięcia szybko przeniknęły do codziennej działalności ZE PAK, komplikując procesy decyzyjne i uniemożliwiając skuteczną realizację zamierzonej strategii. Choć prawnik reprezentujący dzieci właściciela próbował uspokoić nastroje, zapewniając, że nie zmieniło się nic w sytuacji prawnej firmy, praktyka pokazuje, że wzrasta zagrożenie sprawami sądowymi.
Tym większy niepokój budzi fakt, że zmiany personalne nastąpiły tuż przed ważnym rozstrzygnięciem sądowym w Liechtensteinie w sprawie fundacji, o które toczy się spór. Rozchwianie w organach nadzorczych w tak kluczowym okresie sprawia, że przyszłość firmy rysuje się w coraz mniej pewnych barwach. Szybkie usunięcie członków rodziny z władz ZE PAK przerwało ciągłość decyzyjną i podkopało pozycję negocjacyjną spółki na rynku.
Pogarszająca się sytuacja organizacyjna rodzi konkretne zagrożenia dla bieżącego działania firmy:
- zarządzający muszą podejmować kluczowe decyzje inwestycyjne bez poczucia stabilizacji,
- trudności w planowaniu przyszłości,
- decyzyjny impas w firmie.
Nieprzewidywalność związana ze zmianami w radzie nadzorczej prowadzi dodatkowo do wzrostu ryzyka prawnego. Dalsze spory wokół zarządzania fundacjami mogą tylko nasilić zamieszanie wśród właścicieli. Przeciągający się konflikt odbiera spółce energię i środki, które mogłyby być skierowane na projekty związane z transformacją energetyczną lub szukanie oszczędności.
Te zmiany personalne odbijają się także na relacjach z partnerami biznesowymi:
- brak jasnych sygnałów co do polityki firmy zniechęca kontrahentów,
- instytucje finansowe wstrzymują się przed podejmowaniem współpracy na większą skalę,
- potencjalni inwestorzy obawiają się eskalacji konfliktu właścicielskiego.
Dlaczego konflikt rodzinny w ZE PAK wpłynął na notowania akcji?
Rodzinny spór w ZE PAK wywołał gwałtowną reakcję inwestorów i spadek wartości akcji na warszawskiej giełdzie. Publiczna batalia o sukcesję w imperium Zygmunta Solorza wprowadziła zamieszanie, siejąc niepokój wśród udziałowców i podważając wiarę w dalszy rozwój firmy. Sytuację pogorszyło to, jak szybko inwestorzy zaczęli wyprzedawać swoje udziały, gdy tylko ujawniono skalę konfliktu.
Przełom nadszedł, gdy podczas walnego zgromadzenia Solorz zdecydował się usunąć swoich synów z zarządu. Ten ruch zinterpretowano jako wyraźny znak kryzysu w strukturze przywódczej. Dodatkowo, list skierowany przez dzieci właściciela do menedżerów ZE PAK spotęgował obawy dotyczące przyszłych działań spółki.
Negatywne nastroje inwestorów pogłębiły także doniesienia o walce o kontrolę nad fundacjami TiVi i Solkomtel, posiadającymi znaczące pakiety akcji. Niepokój wywołał również:
- brak czytelnej koncepcji przekazania władzy,
- perspektywa długotrwałych batalii sądowych pomiędzy członkami rodziny,
- problemy zdrowotne Zygmunta Solorza, które utrudniają wypracowanie jasnych decyzji właścicielskich lub menedżerskich.
Publiczny charakter sporu sprawia, że każda kolejna informacja o eskalacji konfliktu odbija się natychmiastowym spadkiem kursu akcji. W rezultacie notowania ZE PAK w krótkim czasie poszły mocno w dół.
Udziałowcy w tej chwili przede wszystkim obawiają się, że:
- spółka zmieni właściciela,
- wejdzie w fazę chaosu zarządczego,
- inwestorzy instytucjonalni ograniczą swoje zaangażowanie z powodu braku stabilności.
Cała sytuacja wpływa także na kontakty handlowe i możliwość pozyskania nowych partnerów – wielu z nich postanowiło tymczasowo wstrzymać współpracę, oczekując na wyjaśnienie spraw własnościowych.
Eksperci podkreślają, że kryzys w ZE PAK dobitnie pokazuje, jak kluczowe dla firm rodzinnych jest wcześniejsze uporządkowanie kwestii przekazywania władzy. Brak jasnych zasad dziedziczenia zwiększa ryzyko inwestycyjne i natychmiast odbija się na wycenie rynkowej spółki.
Jak fiasko negocjacji z PGE wpłynęło na cenę akcji ZE PAK?
Nieudane rozmowy z PGE wywołały gwałtowny spadek wartości akcji ZE PAK. Z końcem czerwca 2025 roku minął okres wyłączności państwowego koncernu na negocjacje dotyczące zakupu udziałów w przedsięwzięciu PAK CCGT. Strony nie doszły do porozumienia, a umowa nie została przedłużona. Inwestorzy zareagowali natychmiast – kurs akcji ZE PAK stracił około 20%, co przełożyło się na spadek wartości spółki o 250 milionów złotych.
Projekt bloku gazowego o mocy 600 MWe, za który odpowiada PAK CCGT, miał stanowić fundament transformacji ZE PAK. Udział silnego partnera państwowego budził wśród inwestorów nadzieje na poprawę sytuacji finansowej oraz zmniejszał ryzyko całego przedsięwzięcia.
Zarząd w oficjalnej informacji giełdowej potwierdził zakończenie okresu wyłączności dla PGE, jednocześnie zaznaczając, że rozmowy dotyczące potencjalnej współpracy w zakresie energetyki jądrowej nadal trwają. Mimo tych deklaracji rynek zareagował bardzo nerwowo. Obawy inwestorów koncentrowały się głównie wokół kilku zagadnień:
- konieczności samodzielnego finansowania kosztownej inwestycji,
- znaczącego wzrostu ryzyka jej realizacji bez wsparcia dużego partnera,
- ograniczonych możliwości pozyskania kapitału ze względu na spory właścicielskie,
- trudności z osiągnięciem opłacalności w obliczu rosnących kosztów pieniądza.
Zdaniem ekspertów, fiasko rozmów z PGE wyraźnie osłabiło pozycję ZE PAK wobec innych potencjalnych inwestorów. Warto podkreślić, że do zerwania negocjacji doszło w trakcie konfliktu właścicielskiego, co dodatkowo potęgowało niepokój na rynku.
Na giełdzie obserwowano rekordowe obroty akcjami spółki – fala wyprzedaży sprawiła, że posiadacze akcji w jeden dzień stracili około 165 milionów złotych. Szczególnie aktywnie swoje pozycje redukowali inwestorzy instytucjonalni, którzy w obawie przed dalszymi problemami firmy decydowali się na ograniczenie zaangażowania.
W raporcie z 1 lipca 2025 analitycy Domu Maklerskiego BOŚ obniżyli rekomendację dla walorów ZE PAK z „trzymaj” do „sprzedaj”, argumentując to między innymi:
- brakiem alternatywnego finansowania dla projektu CCGT,
- ryzykiem przesunięcia terminu oddania inwestycji,
- wzrostem zagrożenia kredytowego,
- utrudnionym dostępem do finansowania zewnętrznego.
Niepowodzenie rozmów z PGE obnażyło też podstawowe wyzwania, z jakimi mierzy się ZE PAK w związku z koniecznością modernizacji i odchodzenia od węgla brunatnego. Spółka pilnie potrzebuje nowych inwestycji, a brak strategicznego partnera do realizacji kluczowego projektu gazowego rzuca cień na całą strategię transformacji, wywierając przy tym presję na wycenę rynkową.
Jak wielomiliardowe inwestycje w energetykę odnawialną wpłynęły na spadek akcji?
Wielomiliardowe inwestycje ZE PAK w odnawialne źródła energii zauważalnie przyczyniły się do spadku wartości akcji spółki. Firma realizuje ambitną przemianę, inwestując w projekty farm fotowoltaicznych, wiatrowych, a także stawiając na produkcję zielonego wodoru. Chociaż ten kierunek jest kluczowy z perspektywy przyszłego rozwoju, obecnie mocno obciąża budżet przedsiębiorstwa.
Wydatki na nowe przedsięwzięcia przyczyniły się do znacznego wzrostu zadłużenia. Segment Zielonej Energii zanotował dodatnią EBITDA, jednak wyniki wciąż nie są wystarczające, by pokryć rosnące koszty inwestycji. Dodatkowo, wzrost stóp procentowych zwiększył koszty obsługi zadłużenia, co dodatkowo obciąża finanse przedsiębiorstwa.
Rosnące zadłużenie budzi szczególne obawy inwestorów. Do głównych problemów należą:
- coraz większe wydatki na odsetki,
- długoterminowy zwrot z inwestycji w energetykę zeroemisyjną,
- opóźnienia w realizacji kluczowych projektów.
Sytuacji nie ułatwiają także zaostrzone wymagania instytucji finansujących.
Z danych finansowych wynika, że w ubiegłym roku wskaźnik długu do kapitału własnego wzrósł o 18%, co znacząco wpłynęło na płynność finansową spółki. Analitycy giełdowi obniżyli swoje prognozy wyników ZE PAK na najbliższe trzy lata, co w konsekwencji negatywnie wpłynęło na notowania spółki.
Transformacja w kierunku odnawialnych źródeł energii wiąże się z koniecznością poniesienia ogromnych nakładów. Efekty tych działań będą widoczne dopiero za 5 do 7 lat. Tymczasem inwestorzy coraz częściej preferują firmy generujące szybkie zyski, co przyczynia się do systematycznego spadku cen akcji spółki. Rozbieżność między oczekiwaniami inwestorów a strategią spółki utrudnia przekonanie rynku do przyjętego kierunku rozwoju.
Najwięcej niepewności budzą inwestycje w technologie związane z zielonym wodorem. To ten segment pochłania najwięcej kapitału, a jednocześnie trudno przewidzieć, kiedy zacznie przynosić zyski. Według ekspertów, jednostkowy koszt produkcji zielonego wodoru w ZE PAK przekracza obecnie średnią rynkową o około 35%, co stawia opłacalność tego kierunku pod dużym znakiem zapytania w najbliższych latach.
Dodatkowym problemem jest brak skutecznej synchronizacji projektów. Rozbudowa farm fotowoltaicznych i wiatrowych napotyka trudności wynikające z:
- ograniczeń w sieciach przesyłowych,
- skomplikowanych formalności administracyjnych,
- opóźnień w realizacji, co prowadzi do dłuższego okresu ponoszenia kosztów bez widocznych przychodów.
Brak silnego, strategicznego partnera do realizacji kluczowych przedsięwzięć dodatkowo podnosi poziom ryzyka. Bez wsparcia kapitałowego i technologicznego wzrasta ryzyko przekroczenia budżetu oraz wydłużenia harmonogramów realizacji, co natychmiastowo przekłada się na spadki wartości akcji.
Jak rynek inwestycyjny reaguje na problemy właścicielskie w ZE PAK?
Rynek inwestycyjny gwałtownie zareagował na problemy właścicielskie, które dotknęły ZE PAK. Konflikt w rodzinie Solorzów odbił się szerokim echem na warszawskiej giełdzie, prowadząc do bezprecedensowych ruchów cen i życia wokół spółki. Inwestorzy zaczęli masowo pozbywać się akcji, podczas gdy chętnych do ich zakupu było coraz mniej. Efektem była lawinowa przecena i rekordowe wolumeny transakcji.
Tylko w trakcie dwóch listopadowych sesji w 2025 roku liczba sprzedanych akcji ZE PAK przekroczyła 1,2 miliona sztuk, co aż piętnastokrotnie przebiło średni dzienny wolumen z wcześniejszego kwartału.
Sytuacja sprawiła, że fundusze inwestycyjne zaczęły wycofywać się z zaangażowania w spółkę:
- TFI PZU ogłosiło oficjalną redukcję udziałów,
- NN Investment Partners również wycofało część inwestycji, argumentując zbyt wysokie ryzyko korporacyjne,
- bankowi analitycy obniżyli swoje rekomendacje do „sprzedaj” i przewidują dalszy spadek wyceny o 15–18% w nadchodzących miesiącach.
Rynek obligacji również odczuł wzrost niepewności. Rentowność papierów dłużnych ZE PAK wzrosła o 145 punktów bazowych, odzwierciedlając rosnące zagrożenie związane z wypłacalnością firmy. Agencja ratingowa Fitch umieściła spółkę na liście do obserwacji ze wskazaniem negatywnym, podkreślając, że niejasna sytuacja właścicielska może prowadzić do opóźnień w realizacji najważniejszych inwestycji.
Wśród indywidualnych inwestorów dominowały nastroje wyprzedażowe. Stanowili oni aż 67% wszystkich sprzedających, podczas gdy po stronie kupujących ich udział wynosił zaledwie 23%. Dodatkowo:
- fundusze hedgingowe zwiększały krótkie pozycje na akcjach ZE PAK,
- od czasu nagłośnienia sporu liczba tych transakcji wzrosła według KNF o 78%,
- inwestorzy zagraniczni obniżyli swoje zaangażowanie o 43%, wskazując na brak transparentności i zagrożenia dla kluczowych projektów.
Według analityków Morgan Stanley aż 73% ostatnich spadków kursu wynikało z konfliktu właścicielskiego, a fundamenty spółki odpowiadały za pozostałe 27%. Prognozują oni, że dalsze utrzymywanie sporu może sprawić, iż akcje ZE PAK będą trwale notowane nawet z 40–45% dyskontem w porównaniu do innych firm tego sektora.
Problemy dotykają również instytucji finansowych:
- pięć banków skierowało pytania do zarządu o wpływ konfliktu na strategiczne inwestycje,
- nieoficjalnie wiadomo, że dwa banki rozważają zwiększenie marż kredytowych o 50–75 punktów bazowych,
- zagraniczne rynki odnotowały różnice w wycenach akcji ZE PAK – między GPW a giełdami w Londynie i Frankfurcie wynosiły one aż 4,5%.
To wszystko sygnalizuje poważne zachwianie zaufania inwestorów i ich niepewność co do przyszłości spółki.
Jakie kroki podejmuje ZE PAK, aby przeciwdziałać negatywnemu wpływowi na kurs akcji?
ZE PAK realizuje szeroko zakrojony program naprawczy, którego celem jest ograniczenie presji na kurs akcji. Spółka koncentruje się przede wszystkim na uporządkowaniu struktury właścicielskiej oraz poprawie wyników finansowych.
W grudniu 2025 roku doszło do głębokiej restrukturyzacji:
- wymieniono kluczowych członków zespołu menedżerskiego,
- zaproszono do współpracy specjalistów od zarządzania kryzysowego,
- wprowadzono działania mające na celu uspokojenie inwestorów.
Kolejnym istotnym wydarzeniem było Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie 15 stycznia 2026 roku. W jego trakcie przegłosowano uchwały gwarantujące stabilność kierownictwa na dwa najbliższe lata. Równocześnie:
- wprowadzono nowy sposób powoływania członków rady nadzorczej – potrzeba aż 75% głosów akcjonariuszy przy zmianach,
- zarząd przedstawił szczegółowy plan sukcesji, minimalizując obawy o przyszłość firmy.
Na polu finansowym spółka podjęła kroki w celu stabilizacji i dywersyfikacji:
- samodzielna realizacja projektu gazowego CCGT,
- podpisanie umów kredytowych z konsorcjum pięciu banków na kwotę 1,3 mld zł,
- minimalizacja ryzyka utraty płynności poprzez uniezależnienie od pojedynczego partnera.
Szczególne znaczenie ma projekt Adamów. W lutym 2026 roku zarząd poinformował o:
- zaawansowanych rozmowach sprzedaży aktywa za 1,7 mld zł,
- możliwości redukcji zadłużenia o 34%,
- uwolnieniu środków na bardziej obiecujące inwestycje.
Komentarze analityków wskazują, że sprzedaż Adamowa mogłaby podnieść wartość akcji spółki nawet o 25-30%.
Równolegle rozwijane jest partnerstwo z południowokoreańskim koncernem KHNP w zakresie energetyki jądrowej:
- w marcu 2026 roku podpisano list intencyjny dotyczący budowy reaktora SMR,
- wartość inwestycji wynosi 4,5 mld zł, a realizacja jest rozłożona na sześć lat,
- podział kosztów i ryzyk zyskał przychylność rynku.
Aby odbudować zaufanie inwestorów, spółka wprowadziła przejrzystą politykę informacyjną:
- regularnie, co miesiąc, publikowane są raporty z realizacji projektów,
- organizowane są spotkania z analitykami i przedstawicielami inwestorów instytucjonalnych,
- uruchomiono program skupu akcji własnych o wartości 120 mln zł.
W zakresie wyników finansowych odnotowano znaczną poprawę:
- optymalizacja kosztów administracyjnych przyniosła oszczędności na poziomie 14%,
- przychody segmentu farm fotowoltaicznych wzrosły o 23%,
- renegocjowano warunki kredytowe, obniżając oprocentowanie o 45 punktów bazowych.
Na polu struktury właścicielskiej uporządkowano zarządzanie fundacjami, osiągając:
- porozumienie Zygmunta Solorza z rodziną w zakresie podziału obowiązków,
- dokumentację przekazaną do sądu w Liechtensteinie, co stabilizuje sytuację wśród akcjonariuszy.
Zarząd poszerza bazę inwestorów poprzez:
- organizację spotkań z funduszami z Europy Zachodniej oraz Azji,
- pozyskanie nowych, długoterminowych akcjonariuszy,
- wzrost udziału kapitału zagranicznego z 18% do 27%.
W rezultacie wszystkie te działania przyniosły wzrost wartości akcji z poziomu 23,10 zł do 27,80 zł pod koniec kwietnia 2026 roku, stopniowo odbudowując pozycję rynkową spółki.
