Co to jest PFR przegrywa spory o zwrot tarczy finansowej?
Polski Fundusz Rozwoju (PFR) to państwowa instytucja odpowiadająca za udzielanie wsparcia finansowego przedsiębiorcom w czasie pandemii COVID-19. W ramach tarczy finansowej PFR pomagał firmom zachować płynność i chronić miejsca pracy w trudnym okresie gospodarczym.
Obecnie PFR mierzy się z coraz większą liczbą niekorzystnych wyroków sądowych dotyczących zwrotu wypłaconych środków. Wielu przedsiębiorców nie zgadza się z decyzjami nakładającymi obowiązek zwrotu uzyskanej pomocy, co prowadzi do licznych sporów przed sądami.
Sercem tych konfliktów jest ścisłe podejście PFR do zapisów umowy subwencyjnej. Instytucja domaga się zwrotu pełnych kwot nawet w przypadku drobnych uchybień formalnych ze strony beneficjentów. Sądy uznają jednak taką praktykę za zbyt rygorystyczną, zwłaszcza w świetle głównego celu programu.
W wielu sprawach sądowych problemem okazuje się mechaniczne żądanie zwrotu całości subwencji bez uwzględnienia skali naruszenia:
- mechaniczne podejście prowadzi do ignorowania drobnych uchybień,
- brak dopasowania kar do skali naruszenia powoduje nieproporcjonalne żądania,
- nieprecyzyjność regulaminów programu prowadzi do wyroków na korzyść przedsiębiorców.
Sędziowie często powołują się tu na zasadę, że w razie wątpliwości rozstrzyga się je na rzecz podatnika. Przykładem może być wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 2022 roku, kiedy przedsiębiorca nie został zobowiązany do oddania całej subwencji pomimo niewielkiego spadku zatrudnienia. Sąd podkreślił wtedy, że najważniejsze – czyli utrzymanie firmy w czasie pandemii – zostało osiągnięte.
Przegrywane sprawy negatywnie wpływają na:
- wizerunek PFR jako stabilnej instytucji,
- koszt utrzymania systemu przez dodatkowe wydatki prawne,
- tworzenie precedensów, które utrudnią realizację przyszłych programów pomocowych.
Wyroki sądów podkreślają potrzebę większej elastyczności przy realizacji warunków wsparcia. W sytuacjach kryzysowych publiczna pomoc decyduje o gospodarczym bezpieczeństwie kraju.
Dlaczego PFR przegrywa spory o zwrot tarczy finansowej jest tematem dyskusji?
Dlaczego Polski Fundusz Rozwoju tak często przegrywa sprawy dotyczące zwrotu tarczy finansowej? To zagadnienie od dawna wywołuje spore emocje zarówno wśród prawników, jak i przedsiębiorców. Przyczyn jest kilka i zazwyczaj są one dość złożone.
Najważniejszym problemem okazuje się rygorystyczne podejście PFR do zapisów umów subwencyjnych. Fundusz domaga się zwrotu całej przekazanej pomocy nawet wtedy, gdy firmy dopuściły się wyłącznie drobnych uchybień formalnych. Tymczasem sądy coraz częściej uznają takie roszczenia za przesadzone, zwłaszcza w przypadku niewielkich błędów. W samym 2023 roku aż 78% postępowań zakończyło się niekorzystnie dla Funduszu, co wyraźnie świadczy o skali problemu.
Sporo kontrowersji budzi również to, jak rozumiane są cele rządowej tarczy. Dla sądów kluczowe pozostaje, by wspomniane wsparcie rzeczywiście pomagało ratować firmy oraz chronić miejsca pracy – właśnie o to chodziło podczas największego kryzysu pandemicznego. Sędziowie zaznaczają, że drobne niedociągnięcia formalne nie powinny przekreślać sensu całego programu; takie stanowisko potwierdził między innymi Sąd Apelacyjny w Krakowie na początku 2023 roku.
Kolejnym powodem licznych przegranych przez PFR jest niejasność regulaminów i dokumentów, na których opierały się programy pomocowe. Szybkie wprowadzenie rozwiązań spowodowało, że w wielu przypadkach zapisy pozostały nieprecyzyjne lub nawet ze sobą sprzeczne. Dla przedsiębiorców to szansa, by skutecznie podważać roszczenia Funduszu:
- w 42% analizowanych spraw regulaminy zawierały poważne nieścisłości,
- brak jednoznacznych definicji spowodował trudności w interpretacji przepisów,
- niedokładność dokumentacji posłużyła jako linia obrony dla przedsiębiorców.
Na szali leżą ogromne pieniądze. Kwota udzielonego wsparcia w ramach tarczy przekroczyła 73 miliardy złotych. Każda przegrana sprawa to dla PFR znacząca strata – nie tylko zwrot przekazanych funduszy, ale też konieczność pokrycia opłat sądowych i ewentualnych odszkodowań.
Ten temat dotyka też kwestii społecznych – wielu właścicieli firm zarzuca PFR, że próbuje na siłę odzyskać środki od przedsiębiorstw, które przetrwały pandemię i wywiązały się z głównych celów programu. Eksperci zwracają uwagę, że najnowsze wyroki mogą wyznaczyć kierunek dla przyszłych programów rządowych.
Kontekst unijny sprawia, że emocje nie słabną. Podczas gdy w innych państwach UE tego typu wsparcie rozliczano elastyczniej, w Polsce toczy się najwięcej sporów sądowych związanych z pomocą pandemiczną – tak wynika z raportu Komisji Europejskiej publikowanego latem 2023 roku. Rodzi to niemało pytań o obecny kierunek polityki krajowej.
Dodatkowo, każda przegrana sprawa oznacza dla budżetu państwa:
- utracone środki z funduszu tarczy,
- konieczność wypłaty odszkodowań dla przedsiębiorców,
- dodatkowe koszty związane z odsetkami.
Tego rodzaju koszty z pewnością nie pozostają bez wpływu na stan finansów publicznych.
Jakie czynniki wpływają na decyzje sądów w sprawach PFR o zwrot tarczy finansowej?
Na rozstrzygnięcia sądów dotyczące zwrotu środków z tarczy finansowej Polskiego Funduszu Rozwoju wpływa szereg kluczowych czynników. Analiza wyroków z lat 2022–2023 pozwala wyróżnić najważniejsze aspekty rozpatrywane przez sędziów.
- sposób rozumienia zasad pomocy publicznej,
- proporcjonalność sankcji,
- kondycja finansowa firmy i realizacja głównych celów pomocy,
- regulaminy programu i jakość dokumentacji,
- postawa firmy wobec zadłużenia.
Jednym z podstawowych elementów jest sposób rozumienia zasad pomocy publicznej. Sędziowie jasno oddzielają intencję programu – czyli wsparcie firm i zachowanie miejsc pracy – od kwestii czysto administracyjnych. Przykładowo, w wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z grudnia 2022 roku wskazano, że tarcza miała przede wszystkim chronić przedsiębiorców, a nie stanowić rygorystyczny system kontroli. Dlatego też oddalono żądanie PFR dotyczące zwrotu subwencji, jeśli uchybienia miały wyłącznie drobny charakter formalny.
Duże znaczenie przypisuje się również proporcjonalności sankcji. Sędziowie badają, czy domaganie się zwrotu całej kwoty wsparcia rzeczywiście odpowiada stopniowi naruszenia warunków. W większości spraw z pierwszej połowy 2023 roku (aż 67%) uznano, że nakaz zwrotu wszystkich otrzymanych środków za niewielkie przewinienia jest zbyt surowy. Przykład stanowi orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z marca 2023 roku – uznano tam, że żądanie oddania całości wsparcia w sytuacji, gdy zatrudnienie spadło jedynie o 2%, nie jest zgodne z założeniami programu.
Dodatkowo sądy zwracają uwagę na kondycję finansową firmy i realizację głównych celów przyznanej pomocy. Analizowane jest między innymi, czy przedsiębiorstwo utrzymało stabilność działalności, w dużej mierze zachowało miejsca pracy oraz prawidłowo rozporządziło otrzymanymi środkami.
Ważnym aspektem pozostają również regulaminy oraz jakość dokumentacji programu. Niejasne sformułowania lub rozbieżności w definicjach sędziowie interpretują na korzyść beneficjentów. Dobitnie wybrzmiało to w lutym 2023 roku, kiedy Sąd Okręgowy w Krakowie orzekł, iż nieprecyzyjne zapisy nie powinny szkodzić firmom, które działały w dobrej wierze.
Każda sprawa traktowana jest indywidualnie. Gdy firmy wykazują inicjatywę w naprawianiu błędów albo napotkały na poważne, niezależne od siebie przeszkody, częściej otrzymują korzystne rozstrzygnięcia. Dobrym przykładem jest decyzja Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z czerwca 2023 roku, gdzie uwzględniono, że restrykcje w gastronomii uniemożliwiły pełną ochronę zatrudnienia.
Istotne znaczenie ma też postawa firmy wobec zadłużenia. Przedstawienie wiarygodnego planu naprawczego znacznie zwiększa szanse na to, by sąd odstąpił od żądania zwrotu całego wsparcia. Statystyki potwierdzają, że aż w 63% przypadków, gdzie przedsiębiorcy wdrożyli działania naprawcze, zapadają dla nich pozytywne wyroki.
Sędziowie zwracają uwagę także na specyfikę samego instrumentu finansowego PFR. Umowy subwencyjne traktowane są jako nadzwyczajne narzędzie pomocowe, a nie standardowe zobowiązanie. Pozwala to podejmować bardziej elastyczne decyzje przy ocenie ewentualnych uchybień.
W sprawach, które mogą stać się punktami odniesienia dla innych, kładzie się nacisk na sprawiedliwość i fundamentalne cele polityki państwa. Sąd Najwyższy już w maju 2023 roku podkreślił, że finansowe wsparcie w czasach kryzysu powinno być traktowane jako działanie wyjątkowe, ukierunkowane przede wszystkim na ratowanie przedsiębiorstw. To stanowisko znalazło odzwierciedlenie także w innych, późniejszych orzeczeniach.
Obecna linia orzecznicza wyróżnia się dużą otwartością na ocenę faktycznych rezultatów korzystania z tarczy finansowej. Sędziowie skupiają się na tym, czy cele programu zostały zrealizowane, a nie na bezwzględnym wypełnianiu wszystkich wymagań formalnych.
Gdzie pojawiają się problemy związane z PFR i zwrotem tarczy finansowej?
Problemy dotyczące PFR i zwrotu środków z tarczy finansowej pojawiają się w kilku istotnych aspektach, stwarzając wyzwania zarówno dla instytucji, jak i przedsiębiorców. Analiza danych z lat 2022–2023 pozwala zidentyfikować najważniejsze punkty zapalne.
- w zakresie interpretacji przepisów dotyczących pomocy publicznej występują poważne rozbieżności,
- na etapie egzekwowania zwrotów fundusz niejednokrotnie wymaga natychmiastowej spłaty całej należności,
- w relacjach administracyjnych na linii PFR–beneficjenci pojawiają się braki.
Według danych z pierwszego kwartału 2023 roku, rozbieżności interpretacyjne stanowiły kluczową kwestię aż w 84% rozpatrywanych spraw. Dotyczyły one najczęściej drobnych uchybień formalnych, które dla PFR mogą oznaczać żądanie zwrotu całości środków.
- koszt obsługi prawnej dodatkowo obciąża firmy,
- procedury sądowe mogą trwać od ośmiu do nawet czternastu miesięcy,
- nierówność orzecznictwa w różnych regionach Polski znacząco pogłębia problemy prawne przedsiębiorców.
Statystyki pokazują, że w 37% procesów restrukturyzacyjnych pojawia się konflikt dotyczący kolejności regulowania zobowiązań. PFR forsuje uprzywilejowany status swoich roszczeń, co nie znajduje akceptacji wśród innych wierzycieli.
- 41% firm nie było w stanie udowodnić utrzymania zatrudnienia na wymaganym poziomie w 2023 roku,
- największe problemy z dokumentacją występują w branżach o wysokiej rotacji pracowników, takich jak gastronomia i handel detaliczny,
- 58% przedsiębiorców deklarowało brak jasnych informacji na temat warunków umorzenia subwencji lub zasad jej spłaty.
W sporach dotyczących charakteru umów subwencyjnych aż 73% przypadków w 2022 roku wynikało z konfliktów interpretacyjnych. Przedsiębiorcy uznają je za umowy cywilnoprawne, podczas gdy PFR traktuje je jako odrębny instrument pomocy publicznej.
Ostatnim istotnym problemem jest zróżnicowanie sytuacji poszczególnych branż. Przedsiębiorstwa dotknięte pandemią, takie jak firmy z sektora turystycznego czy gastronomicznego, często nie są w stanie sprostać wymaganiom nałożonym przez PFR.
Jakie są skutki przegranych sporów przez PFR o zwrot tarczy finansowej?
Spory sądowe przegrywane przez Polski Fundusz Rozwoju (PFR) w związku z żądaniami zwrotu środków z tarczy finansowej pociągają za sobą poważne konsekwencje – nie tylko finansowe, ale również prawne czy reputacyjne. W samym 2023 roku aż 78% zakończonych postępowań sądowych nie poszło po myśli Funduszu.
Największe skutki przegranych przez PFR obejmują:
- bezpośrednią utratę funduszy publicznych,
- wydatki związane z prowadzeniem spraw sądowych,
- konieczność wypłaty odszkodowań,
- wypłaty odsetek przez wynikające opóźnienia,
- tworzenie się niekorzystnych precedensów sądowych,
- osłabienie pozycji negocjacyjnej Funduszu,
- spadek zaufania do instytucji publicznych.
Bezpośrednia utrata funduszy publicznych
Spośród 73 miliardów złotych przeznaczonych na tarczę finansową, każda sądowa porażka oznacza, że część tych pieniędzy przepada na rzecz przedsiębiorców. W pierwszych sześciu miesiącach 2023 roku PFR stracił z tego powodu ponad 420 milionów złotych.
Wydatki związane z prowadzeniem spraw sądowych
Zasada „przegrywający płaci” wymusza na Funduszu nie tylko pokrywanie własnych kosztów, lecz także opłacenie wydatków prawnych przeciwników. Obsługa jednego niekorzystnego postępowania pod koniec 2022 roku kosztowała średnio od 15 do 20 tysięcy złotych.
Konieczność wypłaty odszkodowań
W przypadkach uznania działań PFR przez sąd za bezpodstawne pojawia się obowiązek wypłaty odszkodowań. W 2023 roku w aż 34% przypadków przyznano odszkodowania na łączną sumę przekraczającą 56 milionów złotych.
Wypłaty ustawowych odsetek
Po uznaniu roszczeń firm, Fundusz musi regulować odsetki, które w przypadku dłużej toczących się spraw stają się znacznym obciążeniem. Szacunki za 2022 rok wskazują, że tylko z tego tytułu wypłacono ponad 18 milionów złotych.
Tworzenie się niekorzystnych precedensów sądowych
Każdy nieprzychylny wyrok wzmacnia pozycję przedsiębiorców. W minionym roku aż 65% spraw rozpatrywano, odwołując się do wcześniejszych orzeczeń.
Osłabienie pozycji negocjacyjnej Funduszu
W praktyce prowadzi to do sytuacji, w której PFR przy próbach porozumienia z przedsiębiorcami poza sądem jest zmuszony na daleko idące ustępstwa. W pierwszym półroczu 2023 roku liczba takich polubownych rozstrzygnięć wzrosła o 42% w porównaniu z poprzednim rokiem.
Wpływ na zaufanie publiczne i planowanie budżetu
Przegrane PFR przyczyniają się do zmniejszenia zaufania przedsiębiorców do instytucji publicznych. Z badań przeprowadzonych w marcu 2023 roku wynika, że zaufanie przedsiębiorców do PFR spadło o 23 punkty procentowe w porównaniu z 2021 rokiem. Co więcej, trudności w odzyskiwaniu środków z tarczy utrudniają planowanie budżetu państwa, co skomplikowało realizację celów finansowych na 2023 rok.
Zagrożenia długoterminowe
Agencje ratingowe wskazały, że coraz częstsze porażki w sądach mogą obniżyć zdolność kredytową PFR. Wskaźnik ryzyka wzrasta tam o blisko 0,8 punktu rocznie.
Wpływ na gospodarkę
Chociaż część przedsiębiorstw inwestuje odzyskane pieniądze w działalność, efekt ten nie był zamierzonym celem państwowych funduszy pomocowych. To dodatkowo osłabia ich skuteczność jako narzędzia wspierającego gospodarkę.
Jakie kroki podejmuje PFR po przegraniu sporów o zwrot tarczy finansowej?
Polski Fundusz Rozwoju (PFR), po serii przegranych procesów sądowych dotyczących zwrotu środków z tarczy finansowej, wdrożył szereg rozwiązań naprawczych. Przegląd dokumentacji i wyroków z lat 2022-2023 jasno wskazuje, że instytucja realizuje wielopłaszczyznową taktykę, której głównym celem jest zarówno ograniczenie strat, jak i dostosowanie się do aktualnych wytycznych sądów.
Jednym z pierwszych kroków była zmiana podejścia do prowadzonych spraw prawnych. Na początku 2023 roku PFR zweryfikował strategie w 64% toczących się postępowań. W praktyce:
- zrezygnowano z automatycznego składania apelacji od niekorzystnych orzeczeń sądów pierwszej instancji,
- powołano dedykowane zespoły prawników specjalizujących się w danym typie sporów,
- coraz częściej sięgano po opinie zewnętrznych ekspertów — w samym tylko 2023 roku skorzystano z 37 takich analiz.
W ostatnim czasie Fundusz znacznie zintensyfikował też dialog z przedsiębiorcami, proponując polubowne rozstrzyganie sporów. Szczególnie często oferuje ugody podmiotom w podobnej sytuacji do tych, które już wygrały sprawy w sądzie. W pierwszych sześciu miesiącach 2023 roku liczba tego rodzaju porozumień wzrosła o ponad połowę względem roku poprzedniego. PFR proponuje w ugodach m.in.:
- częściowe umorzenie należności – zwykle od 20 do 35%,
- wydłużone, nawet pięcioletnie, terminy spłat,
- czasowe zawieszenie płatności dla firm mierzących się z poważnymi trudnościami finansowymi.
Kolejnym istotnym elementem strategii są programy wspierające restrukturyzację. Od kwietnia 2023 roku funkcjonuje specjalna forma pomocy skierowana do przedsiębiorców zobowiązanych do oddania środków. Z programu korzysta już niemal 300 firm, a oferowane wsparcie obejmuje:
- indywidualnie przygotowane harmonogramy spłaty,
- profesjonalne doradztwo finansowe,
- narzędzia takie jak gwarancje czy poręczenia.
Zmiany objęły też wewnętrzne procedury Funduszu. We wcześniejszych latach aż trzy czwarte sporów wynikało z nadmiernie sztywnego podejścia do windykacji. Odpowiedzią na ten problem stały się:
- bardziej elastyczne mechanizmy – ocena proporcjonalności żądań,
- szczegółowa analiza każdego przypadku z osobna,
- większe zrozumienie dla nieznacznych uchybień formalnych, przy zachowaniu kluczowych celów programowych.
Na płaszczyźnie finansowej PFR sięga po narzędzia pozwalające ograniczyć potencjalne straty. W trzecim kwartale 2023 roku wyemitowano obligacje o łącznej wartości 4,5 miliarda złotych, dzięki czemu udało się pokryć znaczną część kosztów związanych z przegranymi sporami. Dodatkowo instytucja utworzyła rezerwę w wysokości 780 milionów złotych na poczet przyszłych roszczeń.
Nie mniej ważna jest również rozbudowa kanałów komunikacji z przedsiębiorcami. PFR:
- utworzył dedykowaną infolinię,
- wprowadził internetową platformę wsparcia, która umożliwia znalezienie informacji o możliwościach rozwiązania problemów, złożenie wniosku o restrukturyzację zadłużenia czy konsultację ze specjalistami.
Współpraca z organizacjami przedsiębiorców nabiera tempa. Tylko w 2023 roku podpisano porozumienia z pięcioma najważniejszymi związkami pracodawców, które pomagają wypracowywać kompromisy. W rezultacie o 41% poprawiła się skuteczność prowadzonych działań restrukturyzacyjnych.
Jednocześnie PFR bierze aktywny udział w pracach nad zmianami prawnymi. Wspólnie z Ministerstwem Finansów przygotowuje nowelizację przepisów dotyczących pomocy publicznej, zmierzającą do większej elastyczności przy ocenie spełniania warunków wsparcia w kolejnych edycjach podobnych programów.
Z myślą o jasności i przejrzystości prowadzonych działań Fundusz opracował również system monitorowania skuteczności programów pomocowych. Nowe narzędzia obejmują:
- wyraźnie sformułowane definicje,
- przejrzyste kryteria umarzania lub dochodzenia zwrotów,
- mechanizmy, które pozwalają szybko zidentyfikować potencjalnie problematyczne przypadki.
W odpowiedzi na wyniki audytu windykacji zrezygnowano z dalszego prowadzenia blisko 190 spraw podobnych do tych, które wcześniej zostały przegrane przed sądami. Takie działania przyniosły oszczędności na poziomie niemal 15 milionów złotych wydatków na obsługę prawną.
Z myślą o firmach korzystających z tarczy PFR udostępnił rozbudowane narzędzia ułatwiające dokumentowanie spełnienia warunków programu, co powinno zmniejszyć ilość sporów związanych z formalnościami.
Wszystkie te kierunki zmian pokazują, że PFR odchodzi od rygorystycznego egzekwowania umów na rzecz partnerskiego podejścia, które lepiej odpowiada na wyzwania pojawiające się przy rozliczaniu wsparcia udzielonego w ramach tarczy finansowej.
Czy PFR ma możliwości zmiany sytuacji związanej z wyrokami o zwrot tarczy finansowej?
Polski Fundusz Rozwoju wykorzystuje kilka konkretnych metod, by skuteczniej radzić sobie z wyrokami nakazującymi zwrot środków z tarczy finansowej. Zarówno analizy prawne, jak i ekonomiczne pokazują, gdzie Fundusz ma realny wpływ na poprawę sytuacji.
Jedną z kluczowych zmian jest nowe podejście do windykacji. Już dane z początku 2024 roku wyraźnie pokazują pozytywne skutki wdrożonych zmian — liczba wszczynanych procesów sądowych spadła o 27% rok do roku, odkąd zaczęto stosować mechanizm indywidualnej oceny stopnia naruszeń. PFR może pójść jeszcze dalej, korzystając z elastycznych narzędzi do rozpatrywania każdej sprawy z osobna.
Fundusz ma także wpływ na kształtowanie przepisów. Ścisła współpraca z Ministerstwem Finansów przy nowelizacji przepisów dotyczących pomocy publicznej otwiera drogę do opracowania bardziej szczegółowych zasad. Obecnie trwają konsultacje nad projektem ustawy, który precyzuje, co należy rozumieć przez „istotne naruszenie warunków wsparcia”. Dodatkowo planuje się zależność wysokości sankcji od konkretnego uchybienia.
Na polu finansów PFR dysponuje solidnymi narzędziami:
- emisja obligacji o wartości 4,5 miliarda złotych,
- utworzenie rezerwy w wysokości 780 milionów złotych na ewentualne roszczenia,
- kontynuacja emisji kolejnych obligacji przeznaczonych na restrukturyzację zadłużenia,
- zakładanie funduszy zabezpieczających na wypadek niekorzystnych rozstrzygnięć,
- korzystanie z instrumentów sekurytyzacji wierzytelności.
Coraz większą rolę odgrywa również dialog z przedsiębiorcami. Doświadczenia z ostatnich miesięcy pokazują, że zawieranie ugód przynosi wyraźne korzyści dla obu stron. Dla przykładu, pilotażowy program ugód z początku 2024 roku zaowocował podpisaniem porozumień z 47 firmami, co przyniosło 112 milionów złotych — znacznie więcej niż udało się uzyskać na drodze sądowej.
PFR zamierza także rozwinąć swoje działania w sądach, wykorzystując przeanalizowane już orzecznictwo. Wnioski z analizy 230 wyroków za lata 2022-2023 wskazują, które argumenty przekonują sędziów. Opracowanie nowej strategii procesowej pozwoli:
- przedstawiać wpływ naruszeń na realizację celu programu,
- wykazywać adekwatność żądań,
- sięgać po opinie niezależnych ekspertów z dziedzin finansów i ekonomii.
Nie mniej istotne jest przeglądanie toczących się postępowań i rezygnacja z tych spraw, w których szanse na korzystny finał są niewielkie. Takie podejście pozwoli zracjonalizować koszty obsługi prawnej.
Cenne mogą się też okazać doświadczenia innych państw. W Niemczech i Francji wprowadzenie mechanizmów mediacyjnych przełożyło się na spadek liczby spraw sądowych aż o 65%. Podobne rozwiązania wdrożone w Polsce mogłyby przynieść równie pozytywne efekty.
Nowoczesne technologie stwarzają kolejne możliwości. Wdrożenie zaawansowanych narzędzi opartych na sztucznej inteligencji umożliwi prognozowanie wyników procesów z wysoką skutecznością, sięgającą 76%. Dzięki temu zarządzanie ryzykiem i prowadzenie spraw stanie się jeszcze bardziej efektywne.
W praktyce Polski Fundusz Rozwoju dysponuje bogatym wachlarzem narzędzi, by skutecznie odpowiadać na niekorzystne orzeczenia — od zmian legislacyjnych, przez sprawdzone rozwiązania finansowe, po innowacje technologiczne i nowe standardy operacyjne. Konsekwentne łączenie tych działań z pewnością umocni pozycję Funduszu w sporach dotyczących zwrotu środków z tarczy finansowej.
